• مبشرنیا، رضا. “نگاهی به نقش زبان در فرهنگ‌های گوناگون: زبان‌های آمیخته، زبان‌های مشترک". کیهان فرهنگی. س۱۹. ش۱۹۰. مرداد ۱۳۸۱، ص۴۴ـ۴۶.

محدودیت واژگان و دستور زبان در زبان آمیخته؛ ریشه زبان‌های آمیخته و کاربرد آن؛ ویژگی‌های زبان آمیخته؛ مقایسه زبان‌های آمیخته و دورگه.

• مبلغ، محمداسماعیل. “[بحث دستوری]". آریانا. س۱۶. ش۶. ص۶ـ۸ .*

• ــــــ . “مطابقت و عدم مطابقت صفت در عربی و دری". آریانا. س۱۶. ش۴. ص۱ـ۴.*

• ــــــ . “یک استفتای ادبی: تحقیق در جمع‌بندی کلمات عربی” [نقد نوشته‌های محمدحیدر ژوبل مدیر مجله آریانا]. آریانا. س۱۲. ش۲. پیاپی ۱۳۴. حوت ۱۳۳۲، ص۹۲ـ۹۳.

تثنیه به جای جمع؛ جمع صفت و اسم فاعل؛ طرح چند سؤال.

• متین‌دوست، احمد. “رمانی (زبان کولی‌ها)". پژوهشنامه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی. ش۳۰. تابستان ۱۳۸۰، ص۱۵۸ـ۱۶۷.

خط؛ دستگاه واجی؛ دگرگونی واکه‌ای؛ صرف و نحو.

• متینی، جلال. “«باز» یا «با+ز»؟ در بازو، ابازو، بازیشان، بازان، بازین و …". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد (یادنامه شادروان استاد مجتبی مینوی). س۱۲. ش۴. پیاپی ۴۸. زمستان ۱۳۵۵، ص۶۰۷ـ۶۲۴.

تحول حرف اضافه “به” از زبان پهلوی به فارسی معاصر؛ نظر “بهار” درباره تلفظ “باز” به جای حرف اضافه “به".

• ــــــ . “برخی نشانه‌های نادر استفهام در فارسی (آذا، ای، او، و، یا، باش، درنگر، بشنو…؟!". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد. س۵. ش۱. پیاپی ۱۷. بهار ۱۳۴۸، ص۱۱۱ـ۱۳۴.

مشابه‌های استفهام فارسی “همزه استفهام” و “هل"؛ نشانه‌های استفهام فارسی منقول از متن فارسی تفاسیر.

• ــــــ . “تحول تلفظ کلمات فارسی در دوره اسلامی". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد. به یادگار دومین کنگره تحقیقات ایرانی (مشهد، ۱۱ـ۱۶ شهریور ماه ۱۳۵۰). س۷. ش۲. پیاپی ۲۶. تابستان ۱۳۵۰، ص۲۴۹ـ۳۸۳.

(این مقاله تحریر فارسی و مشروح خطابه‌ای است که در بیست و هشتمین کنگره بین‌المللی مشرق‌شناسان، ۶ـ۱۲ ژانویه ۱۹۷۱، دانشگاه ملی استرالیا، کانبوا، به انگلیسی ایراد شده است.)

• ــــــ . “تلفظ و ضبط‌های مختلف یکی از نشانه‌های نادر استفهام در فارسی: او= اُ = و= O". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد. س۸ . ش۱. پیاپی ۲۵. بهار ۱۳۵۱، ص۱۸۴ـ۱۹۲.

“او” به جای “آیا” در تفسیرهای قران مجید؛ شکل‌های جمله‌های پرسشی در تفسیر کمبریج و تفسیر موزه بریتانیا.

• ــــــ . “دقیقی، زبان دری و لهجه آذری". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی. به یادگار مجلسی بزرگداشت دقیقی طوسی،(مشهد، ۲۳ـ۲۶ آذرماه ۱۳۵۴). س۱۱. پیاپی ۴۴. زمستان ۱۳۵۴، ص۵۵۹ـ۵۷۵.

فهرست کلمه‌های ذکر شده در صد و شش بیت از دقیقی؛ نتیجه‌گیری از تفاوت‌های موجود در زبان دری و لهجه آذری در قرن پنج.

• ــــــ . “فعل مرکب به جای فعل بسیط". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد. س۴. ش۴. پیاپی ۱۶. زمستان ۱۳۴۷، ص۴۱۰ـ۴۲۱.

چهار مورد از معانی خاص برای افعال مرکب؛ اقسام سه‌گانه افعال مرکبِ شاذ در بعضی متون کهنِ مغایر با صورت‌های مذکور.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

• ــــــ . “ما آمدیم ‌مان؛ مترسیتان". ایران نامه. بتسدا، آمریکا. س۲۰. ش۱. پاییز ۱۳۶۲، ص۱۴۸ـ۱۶۵.

وجوه فعل در قرن سوم تا هشتم هجری؛ به‌کاربردن فعل با پسوند “مان” یا “یمان” و “تان” در تألیفات محققان؛ بررسی این پسوندها در لهجه قزوین و آثار منظوم یهودیان ایران.

• ــــــ . “«مین» و «مینه» دو پسوند نادر و فراموش شده زبان فارسی". اورینتل کالج میگزن. س۵۰. ۱۹۷۴، ص۲۶۳ـ۲۷۶.*

• ــــــ . “«مین» و «مینه» دو پسوند نادر و فراموش شده زبان فارسی و سخنی درباره پسوند «نین»". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد. س۹. ش۱. پیاپی ۳۳. بهار ۱۳۵۲، ص۱ـ۱۶.

(این مقاله در کنگره شرق‌شناسی که به مناسبت صدمین سال تأسیس دانشکده خاورشناسی دانشگاه پنجاب در شهر لاهور، پاکستان از تاریخ ۱۲ تا ۱۷ مارس ۱۹۷۳ (۲۱ـ۲۶ اسفندماه ۱۳۵۱) تشکیل شده بود؛ قرائت گردید.)
مین؛ مینه؛ نین.

• ــــــ . “نشانه‌های «تا» در استفهام فارسی". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد. دوره ۸ . ش۱. بهار ۱۳۵۱، ص۱۸۴ـ۱۹۲.*

• مجدی، محمد. “ملاحظاتی درباره دستور زبان کردی"، در کنگره تحقیقات ایرانی (تبریز، ۲ـ۵ شهریورماه ۱۳۵۴)، مجموعه سخنرانی‌های ششمین کنگره تحقیقات ایرانی. زیرنظر ناصر بقایی، اکبر بهروز. تبریز: دانشگاه آذرابادگان، ۱۳۵۷، ج۳، ص۴۶۷ـ۴۸۱.

علامت وحدت در کردی؛ مذکر و مؤنث؛ صفت وموصوف و مطابقه آنها در کردی؛ مصادر معلوم و مجهول؛ ارکان جمله.